بررسی تأثیر اسپیلنت حمایت کننده مچ دست بر قدرت مشت کردن در بیماران مبتلا به سندروم کانال کارپ ایدیوپاتیک

چکیده مقدمه: سندروم کانال کارپ از جمله ضایعاتی است که شیوع نسبتا زیادی بخصوص در میانسالی و اغلب در خانمها دارد.  با توجه به اهمیت مچ دست و نقش مهم آن در انجام فعالیت های روزانه و شیوع نسبتا بالای این عارضه در جامعه و بدنبال تحقیقات و درمانهای غیرجراحی این عارضه بر آن شدیم تا تأثیر استفاده از اسپیلنت حمایت کننده مچ دست را بر کاهش درد ، کاهش علائم سندروم کانال کارپ و افزایش قدرت مشت کردن دست پس از استفاده از حمایت کننده های مچ دست در افراد مبتلا به سندروم کانال کارپ ایدیوپاتیک و کاهش علائم بالینی و کلینیکی در این ناحیه را بررسی کنیم. هدف: بررسی میزان تأثیر اسپیلنت حمایت کننده مچ دست برقدرت مشت کردن دربیماران مبتلا به سندروم کانال کارپ ایدیوپاتیک مواد و روشها:  28 بیمار مبتلا به سندروم کانال کارپ پس از گذراندن مراحل غربالگری، بطور تصادفی به دو گروه 14 نفره تقسیم شدند، به اینصورت که گروه اول از درمان اسپیلنت و گروه دوم بدون ورود مداخله کننده ها وارد تحقیق شدند و در قبل و 3 هفته پس از اعمال مداخله، اندازه قدرت مشت کردن دست، میزان شدت درد و بی حسی آنها مورد بررسی قرار گرفت. اسپیلنت ها مچ دست را در حالت نوترال قرار داده و بیماران این اسپیلنت ها را در طول شب استفاده کردند. نتایج:  میزان علائم بیماری (سوزش و مورمور شدن) بطور معنی داری در گروه آزمون کاهش یافت و قدرت مشت کردن افزایش یافت و بنابراین مشخص شد استفاده از اسپیلنت حمایت کننده مچ دست باعث کاهش علائم بیماری سندروم کانال کارپ می شود. بحث: بر اساس یافته ها استفاده از اسپیلنت حمایت کننده مچ دست می تواند باعث کاهش علائم بیماری و افزایش قدرت مشت کردن و افزایش کارائی مچ دست گردد.